Yoruldum.
Hep bir şeyleri kovalamaktan
Ve hiç bir şey yapmadan kala kalmışlıktan.
Tadı tuzu olmayan günleri haneme katıyorum,
Bir gün daha, bir gün daha.
Günler gelip geçiyor,
Sadece anlamsızca, kendimi avutuyorum.
Bir şeylerin başlangıcı yok,
Başlamış olanları da tek tek bitiriyorum.
Yoruldum.
Aynada ki mutsuz surata bakıyorum,
Ve saçlarıma her gün bir ak daha düşüyor,
Görüyorum.
Tavanın boyası düşmüş yerlerinden anlamlar çıkarıyorum,
Bir şeyleri yaratıyor, bir şeyleri siliyorum.
Oysa tavan aynı tavan, çizgiler hep aynı çizgi,
Yoruldum.
Anlamsızlığa anlam aramaktan artık.
Sokakta ki yüzler,
Anlamın içinde ki anlamsız yürekler,
Ve kim bilir ne anlamın içinde anlam yüklüler.
Yoruldum.
Hiç bir şey yapmamaktan
Ve bir çok şeyin anlamını aramaktan.
Görmeyeceğim, duymayacağım ve konuşmayacağım.
Sadece bu yorgunluğuma,
Belirsiz isimler takacağım.
Yoruldum.
Bir ağır depresyonu yaşamaktan.
Yoruldum, İnsanları tanımaktan ve anlamaktan.

Gürsel PAL