uzanırım akşamın alacasına
gölgelerdeki motiflere

dokunur kalem çiçeklere konan

naif kanatlarına kelebeğin

oysa ipek kanatları bir tutam toz
yüreği ise göz yaşlarında
hayranım makas kesiği yosunlara
tutunmuşlar ağaca
gövdesindeki o yeşillere

karışırım biraz siyah biraz yeşil yosun olurum
sol yanımdan birazcık can koparıp
can katarım kovuğun izbelerine
kırıktır imgelerim ağaçtaki oyuğa gizlerim
tümcelerimi
papirüslere yazdığım cümlelerim var
çalıp yemesin şiir hırsızı o’güveler



ağacın kovuğu kekremsi kokar

içer kalem akşamın
sarnıcından her gece çiğ damlaları
dökülür kalemden en afilli aforizmalarım

yığılgan derdest kalem


yalnızlığın tınısında
çıkar bîr zarif perî
ah; perî gamzende iki yeşil can eriği
al yüreğimi eline pelesenk

dökülüyor yerlere acıyor her şeye tut.

gece zifir parlatmış kendini yıldızlar tek tek

yağmur çiseliyor doğa dolduruyor eteğine

Rahmeti gümüşleyip yeşile

gözlerim yağmurda gezer uyumak istiyorum

kovukta toprak ve yosun kokusuyla

git artık perî erik ağacına yağmur durdu .