Bana her gün gülbahar gonca güller içinde,
her gonca gül doğar her gün seninle.
Adın sevgi çiçeği olur, sen olmasan hayat durur.
Rengin kırmızı, üzerinden çiğ taneleri dökülür.
Masallarda anlatılıyor, seni sevmeyen ölür.

Solup döküldü yaprakları sevgi çiçeğimin,
Böyle geldi sonu yaşama sevincimin.

Ben Wallis Simpson’a aşkım için
tahtını terketmiş imparator Edward’ım.
Hiç bir hırsı kaldırmıyor yüreğim.
Karanlık gecelere ışık tutmuyor gözlerim.
Sen gittin, ben kayboldum...
Bir gül yaprağında kokun kaldı
Aldı götürdü rüzgar.
Adresi olmayan yerlere gittin,
Bulutlar ağladı ardından.
Gözyaşları sel oldu.
Ben sustum, ağlayamadım.
İçime akıttım acıları,
Öfkemi haykıramadım.

Sana seni sevdiğimi,
sensiz bir hayat düşünemediğimi,
söylemeğe fırsat bulamadım.
Beni yalnızlığımla bırakıp da gitme,
ya da giderken beni de götür,
acılar çoğalmasın ardında, diyemedim.
Bakakaldım öylece kırık bir kalp ile...
Ah be sevgili,
Aklımı aldın, götürdün, aklım sende kaldı.
Akılsız başımla kala kaldım.
Öfkelendim, çığlıklar attım, krizler geçirdim
Dizleri kanayan bir çocuğu dövdüm,
Annem beni dövdü, babam annemi öptü.
Bulamadım gittiğin yolları, kayboldum
Şeytan aldı götürdü, satamadan getirdi.
Ormanları ben yaktım
Bir uçak düşürdüm yolcularıyla
Hey yok olasıca ben...
Yok olasıca hayat...
Yok olasıca yürek,
Yok ol!...
diyemedim...