Sızlar içim yanar gönlüm her daim,
Göstermiyor baban denen o zalim,
Kader değil sensiz kalışım zulüm,
Vermediler seni bana yar diye.

Nice zaman bihaberim halimden,
Her yer gurbet yabancıyım ilimden,
Düşmez oldu adın artık dilimden,
Senden gayrı kelam etmem ar diye.

Senin ile her yer bana bahardı,
Her kim görse imrenerek bakardı,
Kim derdi ki sonu böyle biterdi,
Sığmaz oldum kainata dar diye.

Kandırdılar çok güvendim indime,
İmdat desem kimse gelmez yardıma,
Kızıyorum düşman oldum kendime,
Neden sustum diyemedim dur diye.

Gelsen yine sensiz halimi görsen,
Hasretliğin zincirlerini kırsan
Hele birde yüzün yüzüme sürsen,
Uzatırdım kollarımı sar diye.

Sakınırdım seni kendi gözümden,
Ayırmazdım bir an olsun dizimden,
Dil susardı konuşurdum özümden,
Söylenmesi yasak olan sır diye.

Fahrettinim ne söylesem az sözüm,
Dönse kader yeniden gülse yüzüm,
Hasret bitse dinse içimde sızım,
Rabbim dese devran senin sür diye.

Fahrettin Petriçli