Yüreğimin tek incisi kara gözlerimin nuru
Ağlayamıyorum bitti artık pınarlarım kuru
Bana verdiğin o resmin hala cebimde duru
Yirmi yıl boşuna geçti çektiğimiz acı bumu

Bir gece aldı götürdü beni senden kara tren
Fırtınalarda savruldum çıkmıyor içime giren
Sensizlik ölümden beterdi acılara hep diren
Yirmi yıl boşunami geçti dolmuyor işte çilem

Yaşadığımız sevdayı çekemeyip bitirselerde
Kalbimde sakladım onu beni bırakıp gitsede
Hani bırakıp gittiğin gün bu bedenim ölsede
Yirmi yıl boşana geçti çaresizlik öldürdü beni

Kalbimdeki açısıyla diyar diyar dolaşamadım
Her yerde aradım izini kaybettim bulamadım
Senden sonra zaten hiç mutluluğu tatmadım
Yirmi yıl boşuna geçti işte gülmeyen bahtım

Sevdam öyle büyüktü ki elma gibi bütünüz biz
Öyle bir aşk yaşadık ki kavuşamazsak ölürüz
Dilim duada elim havada Allahıma çöktüm diz
Yirmi yıl sonra karşılaştık kavuşurmuyuz biz
Hatice Öcal
7 .12. 2014.02.10