Diyorsun ki neyim ben? Dinle gönül dilinden,
Öyle ol ki ömrümde sözde değil sözüm ol.
Aş tüm basitlikleri, geç hayattan ölümden,
Baki olanı iste özde değil özüm ol.

Allah’ın huzurunda verdiğimiz ikrarı,
Ahir evveli hisset, dünya onun tekrarı,
Olacaksan böyle ol, bilerek ver kararı,
Kapattığımda bile her dem gören gözüm ol.

Şimdilik çok ıraksın, uzağında yolumun,
Sensizlik zaten çok zor, bin beteri ölümün,
Problem olma bana çekmeyeyim zulümün,
Başka derdimi bile yok edecek çözüm ol.

Her insan kuş misali dağlar yollar aşarsın,
Bazen doğru yoldasın, kimi zaman şaşarsın,
Düşmez kalkmaz bir Allah, günü gelir düşersin,
Düştüğümde kalkmaya güvendiğim dizim ol.

Ağlamak yetti artık bundan böyle gülünsün,
Sevdiğim helalimsin bu iş böyle bilinsin,
Beni öyle mutlu et, acılarım silinsin,
Yalnız güzel günleri hatırlatan izim ol.

Rabbim seni verdi ya sonsuz şükürler olsun,
Bir ömür senin ile gönül neşeyle dolsun,
Hüzün keder ayrılık yitip gitsin kaybolsun
Ömrüme ömür katan çorbamdaki tuzum ol.

Ömür boyu birlikte kaderimiz bir olsun,
Sevmekten vaz geçersem bu da bana ar olsun,
Başkasına bakarsam iki gözüm kör olsun,
Değerini bilmezsem ömür boyu sızım ol.

Fahrettin Petriçli