ankaranın en ıssız caddesinde bir rıhtım vardı denize
ha deyince olmayacak bir aşkın bitişi sessizce
denizdi adın ne de olsa aşkını boğardın
alabora oldu sende bütün duygularım
al git balıklarını yakamozlarını derinden
vur beni bitsin gece, en sessizinden

ankaranın en ıssız gecesinde bir gözden
döküldü ihanetin en belirgini, geçtim özünden
saklama bir an tereddüt etme sakın
sevişmeden biter, aşkın alevi, tende akın
denizdi adın, söylemem türkülerini aşkın
sen git benim derdim senden taşkın

boğ beni son kez, rıhtımın ucunda ayrılıkla
kendimden geçerim ıslak yatakta sayrıkla
gören sanır beni, tutulmuş yasak aşkın, sanık
aldatmanın gölgesinde dudakların tanık
bir gün benle bir gün onla sonra kaç git
gecenin karanlığı sensin, güneş doğ ve bit

al içimden sana sakladığım şiirleri
sat beni bir dakikalık sevişmenin zevki
kelimeler beynimde tek tek atar kendini
yeter al içimde akıttığın aşkın zehrini
ve boğ beni deniz rıhtımdan geçerken

taşıyamam bunu bu beden yitik şehir
gün be gün o gece, içimi kemirir
attığın köpeğin önüne bir kemiğin
lekeleyemez aşkımı senin titreyişin
yalanlarını sök at benimden
al bu kalbi göm balıkların yüzgecinde
ankara,deniz ve gece sildim içimden.

ihanetin bedeli, beterdir ihanetten...