bin kitap koydu ayağının altına
yetişemedi gökteki bakırlara
sıktı dişlerini
sıraya dizdi yerdeki demirleri
ve bileye tutarak eski sızılarını
zorla çağırdı
alemin tüm hızırlarını




şekerlerini bitirmişlerdi bebeler
sildi sevdalının adını defterden
dönderdi sekiz köşe şapkasını geriye
ya bismillah
hangi canda günah
dürttü şeytanın koltuğundan
başladı beklemeye



aldırmadı hiçbir dağın ıslık çalmasına
sert baktı
çelik mavisi gözleri
yoldu dibinden bütün çiğdemleri
kurdu kendini ayın dolanmasına



çocukluğunu vurdu önce
beşiğinin ilk dalına takıldığı
o ahlatın dibinde
tek kurşun bile sıkmadan
sessizce



cebine koydu
iki canlı koyak tavşanlarına yazılan bütün şiirleri
gümüş tabakaları acem şallarını
bir çöp çıkardı koynundan tuttu güneşe
ateşe verdi köyünün tam ortasını




kırkladı kırk yılını
çeşmi’nden akan tuzlarla
arındı
aldırmadı beyninde çakan yıldırımlara
ay dolandı
hava karardı
elledi belini tuttu dilini
ya...seyid






















kasım