Sabrın sabahıdır kardelen.Ne uzun bekleyiştir uzun kış.

Ve karın içinden o uyumlu rengiyle çıkması sevinçtir.Fakat herkes fark edemez bu özel çiçeği.

Çok renkli ve gösterişli değildir çünkü.Bir de öyküsü vardır yürek burkan.

Yıllar evvel birbirini çok seven iki çiçek varmış.Bunlardan erkek olan,sevgilisini o kadar çok seviyormuş ki; baharda açtıklarında diğer çiçeklerden onu kıskanıyormuş.Buna dayanamayan erkek çiçek baharda binlerce çiçeğin içinde
açmak ve kalabalığın içinde kaybolmak yerine kışın dondurucu soğuğunda açarak canından çok sevdiği sevgilisini daha
fazla görmeyi hayal etmiş.Yine bahar gelmiş,bütün çiçekler toprağı 7 renge boyamışlar.
Erkek çiçek kışın kurduğu hayallerini anlatmış.Dişi çiçek sevgilisinin fikirlerini çok beğenmiş, bir daha ki sefere
hiç kimsenin açmaya cesaret edemediği,kışın dondurucu soğuğunda açmak için sözleşmişler.
Bahar bitmiş,yaz geçmiş,kış gelmiş.
Sevgilisine kavuşma hayali ile yerinde duramayan erkek çiçek,karın bir yorgan gibi kapladığı toprağı delerek
yeryüzüne çıkmış.Bembeyaz karlar içinde o renkleriyle göz kamaştıran sevgilisini aramış...Ama bulamamış.
Ümidini yitiren erkek çiçek bir süre sonra üzüntüsünden boynunu eğmiş ve soğuğun şiddetine daha fazla dayanamamış ve hayatını kaybetmiş.İşte o günden sonra aşkı için kışın dondurucu soğuğuna bile aldırmadan karların içinde açan çiçeğe KARDELEN ve ona sadık kalmayıp aldatan sevgiliye HERCAİ adı verilmiş.

Çağrışımları değerliydi şiirin

Kutlarım.

Kardelen güneşle ilk busesinin ölümüne olduğunu bile bile severde
Güneş kıymet bilmeyebiliyor maalesef.
Sonra da böyle başımız sağolsun şiirleri yazılıyor
hüzünler şiirlerde kalsın dieğiyle

Gönlünüze sağlık şiirle sevgiyle kalın.