Sanadır bu hasret
Sanadır bu davet
Ey gül kokulu Muhammed..

Sen âlemlere şan
Ruh kandillerine efşânsın
Yüreklere inşirah ile nurefşân
Buhran olmuş dünyamıza rahşânsın

ve sevgili, hasretin sinemizde oldu el-intizar
Gel artık ey kurak aşk iklimimizdeki gül ve lalezar

Sensizlik her dâim felekten firkat eyledi bu cana bizar
Gittin, nuru hülyan üzerimize çöktü, gönül oldu ah-û zar

Her dâim koyu hüzünler ardından senden bize düştü ey gülzâr
Özlemin dalga dalga aşk ile kuşattı içimizi, iliklerimize hasretin sızar

Gündüz kandilimizi her zaman siyah tülle örttü sinsi ufuklardaki duvar
Yokluğunda; dert tasa iklimimizde yeşerip durdu, ağlayan analar var

İndi üzerimize boranlar, hep kan renginde toprağımıza düştü kar
Yorgun kirpiklerimizde boğulduk, gel artık ey vuslattaki yâr

velhasıl sevgili..
Yokluğun yüreklerimize ram ile intizar oldu
Dünyamıza dar, dilimize dildâr, kalplere bizar oldu

Sevgili, vuslatında;
Kalpler aşkının kıyamında seyrân ile cezbedar oldu
Özlemin;
Ondört asırdır gönüllerde yanıp tutuşan tebar oldu

Sevgili, sen; aşk iklimimizdeki bahar,
sevda ülkesindeki diyar ve o diyardaki yârsın

Sen, ümmetin ile cehennem arasındaki duvarsın
Ey yüce sevgili, sen her dâim gönüllerde varsın

Sen, kalplerde yanıp tutuşan âhsın
Sen, insanlığın çıkılmaz buhranına deva ile izharsın

Sen, kalplere ferahlık yayan rüzgar, yüreklerdeki ârsın
Sen, iliklerimizdeki vecd ile, can ile, dılşat ile sızlandığımız nârsın
ve o nâra zarsın; kalbimizde aşk ile zikreyleyen o zarada efzârsın

Sen, “Lebbeyk, Lebbeyk” ,
nidâsında Bilal-i Habeş’e canhıraş ile ah-û zarsın
ve sen ey yüce sevgili; ins ile cins ve onsekiz bin âleme
Rahman’dan bize gönderilmiş Muhammed-ül Yâr’sın...

Uğur Ali İmrân