Çalışmaktan elleri kocaman hep bereket ekmek kokan
Üstü başı tandır dumanı ve is kokar
Anadolunun cumartesi annelerini gördünüz mü hiç ?
Saçlarında kar var ,beyaz tülbentleri güvercin
Dostluğu kardeşliği haykırır
Karlar altında fışkıran kardelen çiçekleri gibi umutları var.


Her renkten halklarla elele tutuşur o nasırlı elleriyle
Yeşersin diye halkların kardeşliği
O" anneler aydınlık bir şafak örüyor
Kör karanlıklardan şimdiki geleceğe.


Barışın kardeşliğin annelerine kırmızı karanfiller verelim
Yürekleri çocuklarına her dem üşüyen anneler bu anneler
Ayak izleri dolaşır metropollerin sıcak asfalt caddelerinde
Kalabalık şehirlere alışık değildirler
Bilmezler az ötedeki mavi denizi
Martıları yakamozları ise hiç bilmezler

Gelincikleri papatyaları dağ lalelerini gûla sorû bilirler
Bir de kardelen çiçeklerini
Zümrüdü Anka’yı hikayesiyle bilirler

Uzak yollardan gelmiş bu anneler
Soğuk iklimlerden
Haşin ve acımasız doğanın içinden gelmişler


Görmüşsünüzdür beyazdır ayak izleri
Duymuşsunuzdur kart- kurtur ayak sesleri
Konuşmazlar buğulu gözleri konuşur
Yürek fısıltıları bağırır sokaklara Dillerini anlamaz bu sokaklar
Kurak iklimlerin kimliksiz tarihi kültürü yazılmadan silinmiş anneler



Çocukları ;
Kenger ve evelikle büyüdüler, yalın ayak,üst baş perişan ,
Yürekleri dilleri susa kesmiş
Göçlerin sürgünlerin kimliksiz çocukları
Tutsaklığın üstüne ölümüne onuruyla yürüdüler
Kırdılar ahtapotun kollarını çözdüler zulmü tutsaklığı
Adım adım özgürlüğe koşup özgür yarınlara koştular
Annelerinin koynunda yaşar bu çocuklar
Süt kokusuyla kundaklıdır koynunda uyur annelerinin
Bu anneler büyütmez çocuklarını yelkovanla akrep arasında
Resimler çizer gözlerinde siyah beyaz


İsimsizler yok mezarları dağların kuytuları saklar
Ağaçlara kandiller astılar kırdılar zulmün prangalarını

Haykırdılar kimliksizliğini adlarını göğün çıplak göğsüne yaldızlarla yazdılar ............/







nur