Biliyormusun başladı gizlice yağmurlar
Akşam karanlığında
Suskun çığlıklar atmış yıldızlar
Ağlayan bulutların ardında
Takvimler nisan yıl ikibin onbeş
Kuş ağızlı karanlıklar yırtıyor geceyi



Şehirlerde bir telaş almış yürümüş
Caddelerde birbirine tanımayan insanlar
Değiyor ite kaka eziyor birbirlerine
Otobüsler
Metrolar
Tramvaylar
Taksiler
Kayıp gidiyor gözümüzün önünden yağ gibi

Kalabalık içinde insanların
Yalnızlıktan üşümeleri
Ah! Her pencerede ışıklar
Farklı farklı yaşantıları
Kapatıyor perdeler sır perdesi


Ah! Yağmur neyi ıslatıyorsun?
Sımsıcak düşleri gülümsemeleri
Ağlayan İnsanlarımı saklıyorsun
Demek ki sende biliyorsun
Dünyanın ahvaalini




Sen de bilirsin matemi tutulur acıların
Kuytularda suskunların resimleri çekilir gözbebeğinde
Hangisi bir umudun yitişini bitirdi
Dillere dolanan türkülerin


Çılgın bir yağmur ıslatıyor geceyi
Her gün biraz daha dağınık başımın içi
Başladı güneşli yağmurlar
Dökülüyor yaprak gibi gözlerinin incileri

Parmağını dokunduğunda şahlanıyor
Kırık dökük anılar sızlatıyor yüreğini
Ne bir dost gün ne gülen bir sabah
Siliyor ayrılığın izini
Ağlamışım gülmüşüm kimin umurunda


Vuslat zamanı gelmiş
Buluşuruz bir kör noktada
Zincirlenmiş kaderlerimiz
Bakamıyoruz yarınları umutlarla


Bunca yıl neyi bekledik
Ne umduk ki hayattan
Saftık saf yaşadık
Korktuk uzak durduk karanlıklardan




Nurten Ak Aygen
08.04.2015