0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
744
Okunma
Güneşim
Ömrümün tek sahibi
Bahar geldi nerede kaldı gülüşün
Hani neşe saçacaktı tebessümün
Ağlayan gözlerimi silecektin
Oysa
Yıllardır hep bir cümleni bekledim
Öyle Özledim ki seni
Yüreğimi aydınlatan tebessümüne
Yüreğimi acıtan gülen gözlerine
Öyle hasretim ki
Anlatamam derdimi kimseye
Bir seni tanıdım ömrümde
Bir sana güvendim hayat yolunda
Ey Güneşim
Üzülmesin yüreğin artık mutluluk var sonunda
Birkere düştümü ateş yüreğe
Söndüremez alevi hiçkimse
Kendi ateşinde boğulurda insan
Sevdiğine eziyet etmez asla yanan
İnan yeter ki inan
Sevgimize geleceğe güzel günlere...
5.0
100% (3)