h
i
ç inmedi sızıdan nedense başıbozuk hüzünler
gönlüm kartal iken döndü serçeye
konduk bir battala sözde ince ruhlu mert bir Oscar adayıyım
tonlarca çileyi çeker de yine de yontulmaz aklım
yetim gamını tuttum kopunca dünler
yudum yudum öldüm öksüzlüğüm de
dost eliyle kahır içinde berduş oldum da
aşıma bile dert tohumlarını ekmişler
fani felek bile hep sala okudu
bölük pürçük yüreğimle yare düşman oldum her küstüğüm de
doğarken karlar yağmış hiç gülmedi ki kara bahtım
öylesine perişanım ki ben küllenmedi gitti iç sızım
koptu hayatla bağım kör uçuşta sormadan gitti rahatım

pür telaşlı koşuşturmanın içinden
hep hiçi biçip de durdum
geleceğime karşı bir sorumluluk dahi duyamadan
kör olmuştu gözlerim pekçe de saftı aklım
dönüp dönüp de baltayı hep kendi ayağıma vurdum

hep hayat mı yıkacak gelen çıkarı için vurdu
giden işi bittiği için vurdu
cümle alem bilirdi ki benim gözümden yaş gönülde iyilik vardı
kalbi sevgiden belki içimden hiç çıkmazdı ki endişelerim
hayatın tozlu yolların da çürüdü gitti ciğerim
onun bunun dertleriyle uğraşmaktan
her tür acılara gark olup veremedim ki savaş
vücudum lime lime gam ile birlikte bir telaş ki ne telaş
evvel candı ergenken ortağım oldu işe kavuştu düşmanım oldu evladım
ben hep yandım Allah yandım
gülistanın içinde bir gül bile koklayamadıktan sonra
kapanmış veya kapanmamış olmasının ne önemi kalır ki kara bahtımın

yüz üstü yere kapaklanınca gayya da kaldım da
döşüme canan da vurdu
türlü meşakkatler içinde can güdük kaldı
tüm çektiklerim akılsız başa musallat olan o vefasızdan oldu
koca bir ömrü çaldılar tüm dost arkadaş diye bildiklerim
kaldık mı şimdi ortanın ortalık yerinde
bir anlık vuslatı bile esirgeyerek çok gördüler
halim yok ki ayaklarım bile tutmuyor çözülmedi nedenim
öylesine perişan ki halim
hiçte bu yüzüm gülmedi ki sızım sızım sızlarken bedenim

kötülükten kaça kaça elde de avuçta da bir şey kalmadı
ne yapıp etmek istesem hep yakınlarım el ve kolumu bağladı
hasutluk girmiş olmaya görsün yüreğe bir kere
kasti çöküşürler canıma ailem ile hısım akraba ve konu komşu bireyleri

ü
s
t
e taşları dahi yağdırdılar da
hala gelmedi ki aklım bir türlü başıma
aşıma bile dert tohumlarını ektiler de
hiç hürmet duyup bakmadılar ne kuruma ne yaşıma…



(04.04.2015) AZAP…