4
Yorum
7
Beğeni
0,0
Puan
1667
Okunma

Aşk yazmıyor kalem
Ucunda bir kurşun
İzin vermiyor tetikteki el
Dökülüyor kağıda kırmızı bir mürekkep
Görüyor gözler
Dibindeki insan tortusunu
Kan kokusu tutuyor şiiri
Tabutuna el veriyor şair
Bir zılgıt ki gözlerden düşen
Her biri damla damla çocuk oluyor
Ölüyor
Ölüyor
Mum şeması eriyor mısradaki kandillerin
Meşrebini sorguluyor insanlığın...
Kehanet değil
Olsa olsa lanettir kalp aynasından yansıyan
Tanıdık sima yok bu mahşerde
Koşturan ayakların çelme tozu
Çiğnenen sevginin topraktaki feryadı sadece...
Bir karış yeşil umuda hasret öfkesi
İnfilak ediyor...
Susuyor
Susuyor
Ölsün diyor
Bir metelik kurşuna insan öldüren
Dilek USTA