Vakti saati

İsteksiz yorgun adımlarla
Bir gün çıkarsın
İstasyon garının merdivenlerinden

Ya da dolar da vakti saati
Tırmandığın yokuşların merdivenlerinden
İnersin bir gün gelince vakti saati
Hayli zaman geçmiştir boğuşmuşsun
Yorgun düşmüşsündür
Hayat denizinin dalgalarından
Umudunun rengi albayarağı dalgalandıran
Göndere bakıp- nice şükürler etmişsindir
Memleketim vatanım deyip
Ardın sıra gelmişlerdir
Hasret oratoryalarıyla döktüğün yaşlar
Canından candan öte sevdiklerin arkadaşlar
Hep aynı düzlemde seyretmeyen yosma oynaş bir hayatın
Çizdiği zikzaklar- takınca çelme
Gel de ölmeden ölme dediğin sayısız kimbilir kaç yenilgi
Canından bezdirmiştir
Gün gelip gülmüş gün olup ağlasan da

Ve desen ki kusura kalma hayat
Benden aldıklarını sana misliyle iade edemeyeceğim
Bir canım var al onu da vakti saati gelince

İsteksiz adımlarla çıkarsın bir gün
Kalkacak son trene yetişmek için acelen ne

İstasyon garının merdivenlerinden
Ardın sıra binbir hatıra
Gözü yaşlı hayallerin umutların düşlerin
Sana bir mendil sallayacak ki mavi ve ıslak
Gölgenle bütünleşerek gelince vakti saati

O son düdük çaldığında ineceksin
Tırmandığın yokuşların merdivenlerinden

Yüksel Nimet Apel