İnsan hoş görüden yoksun âleme kör kalırken
Çöller hayâ etti kızlar babadan ter silerken
Seninle güldü yeryüzü başlamıştı gül devri
Rahmet oldun insanlığa şeytanlar şer dilerken


Sen gelmeden hem gönüller hem de âlem virandı
Billur çeşmeler bulanmış hayâsız bir devrandı
Bize hediyen sünnet ve rehber olan Kuran’dı
Öksüz, yetim, mazlum, fakir toplumda yer bulurken


Toprak Sen’le cömertleşti dikene de güle de
Kucak açtı dağlar taşlar yağmura da sele de
Tek nefes olmuştu beşer mutlulukta çilede
Doyulur mu bu dünyaya zalimler zor gülerken


Senle görüldü bir leşin dişindeki güzellik
Birlik, kardeşlik, merhamet peşindeki güzellik
Hakk’a çağlayan müminin yaşındaki güzellik
Gürül gürül her damlada imanı kar bilirken



Ebubekir sadakatte dağlar kadar zengindi
Takva hırkasıyla köle Bilal’den de engindi
Aşk-ı muhabbette dünya baştan senin dengindi
Ehlî-i cehalete her bir mesafe dur gelirken


Taif’te taş üstüne taş atılırken çağrına
“Beddua etmem” diyorsun bu gitse de ağrına
Yine de onları candan basıyorsun bağrına
Acıyla akan mübarek kanı bir bir silerken


Efendim! Biz de sevmedik mazlumu ağlatanı
Kardeşçe yaşamak insan olmanın güzel yanı
Şefaatine nail kıl günahkar Özozan’ı
Yâdınla şu yüreğine alevden kor dolarken