Masal bu ya,
İki insan karşılaşır yol ayırımında.
Uzaktan görürler birbirlerini hayal meyâl
Belki de hiç görmezler, bilinmez...
Uzaklara güven olmaz zirâ
Karanlıktır ama gösterir gölgesini.
Peşine düşersin uzaklar ülkesinin,
Bir valize sığdırırsın tüm umutlarını
Ve bir valizle düşersin yollara.

İki insan karşılaşır yol ayrımında.
Yolu sormaz kimse, yoldaştır aradığı
Sonu aydınlığa çıkan yol bellidir zirâ
Bu sefer kuytu köşelere saklanmış umutlar.
Nefes alışın dua, verişin şükrünü edâ,
Dert delisi, derdin müptelası…

İki insan karşılaşır yol ayrımında
Neden iki insan,
Neden hayaller hep yüksekten uçar,
Neden yolcu nasibini alır hep yol ayrımından?
Sormadım adını sanını,
Bilmedim dualarında Rabbi’ne neler fısıldadığını
Tek bildiğim, bu dünyada
İki insanın kabul olmamıştı duaları.