herkesin kendine has bir his bulutu
bir mucize
yoktan var edilen bu duygu

aşk
sahiplenmek değildi bir yüreği
yüreğini sevdiğinin yüreğine emanet etmekti

"aşk armağandır" diyor şair...
iç dünyanın güzelliğine
dönüşü olmayan tek biletli yolculuktur

aşk öyle kedi gibi dokuz canlı değil
çekirge gibi bir sıçra iki sıçra
üç deyince elma değil

kelebeğin bir günlük ömrü gibidir aşk

düşünce aklın ürünü
duygularsa hislerin gerçekliği
ancak gerçekleri yok saymaktır ruhumuzu kirleten

-mış gibi yaşamak-
zihnimizi ve bedenimizi hasta eder
ve ruh bembeyaz bulut gibi içimizi sarmalar

aşk ruhun dili
kalbin gözüdür
o yüzden aşk kör olmaktır birazda

karanlıkta akan ırmağın bulanıklığını bilmemektir

tarihin akışında aşk
ayrılıktır
ancak ölümle gelen

siz hiç Aslı’nın
Kerem’den sonra sevdiğini okudunuzmu
yada Şirin’in
Ferhat’tan sonra anne olduğunu
peki Züleyha’nın Yusuf’tan gayrısına meylettiğini

demek ölüm gerçekti
ve ayrılık
o ayrılık değildi yarım okka ağır olan

çünkü
tahayyül edilemezleri vardı aşkın
telaffuz edilemeyenleri
sonsuzluk tamamlansa
akıldan
hayalden
fikirden geçirilemeyenleri

"ama ne sen Leyla’ydın
ne de ben Mecnun"
tek atımlık mermim vardı onu da yüreğime sıktım

ruhumun yetim kalması biraz da ondan

ama bilirdi ruhum
aşk güzeldi
aşk mutluluk
aşk insanın ayaklarını yerden kesebildiği gibi
üzebilirdi de
aşk acıtabilirdi
hatta aşk öldürebilirdi de

inanmak isteyip de
inanmamanın azabını o zaman yaşadım
gerçekler esirgeniyorsa sevenden korkunçtu

döküldüğünde görmeyeceğim tek kan
kendi damarlarımda dolaşan kan olacaktı
ölümden öteye köy olmadığını elbette biliyordum

eğer taşlara yazılmışsa bir isim kalıyordu
adı var kendi yok ölümlerimin
aklımın gösterdiği isimle

yüreğim de aşkımın gösterdiği ateş arasına düştüm

o karanlıkta yittim ben
aynı anda iki şey olunmadığından
aşk’ın masalını o karanlıkta yitirdim

ve inkar etmekten başka yapacak iş
düşünecek şey kalmayınca
ne hayal
ne rüya
ne de bin bir türlü masal
hiç biri hiç bir işe yaramayınca

çıldırmamak için kabulden başka yol yoktur

ve elimle koymuş gibi
çamurlu köy yollarında
izlerimi bulamayınca
balkonumdan bakamayınca
ve o ırmak sevdaya akmayınca
taş duvarlar ortasında çıldırmamak için
aklın sınırları içinde kalma çaresizliğidir aşk...