ellerim,
ellerim diyorum kaç zamandır,zamanı olmayan düşlerime.
patlamaya hazır pimi çekilmiş bomba,
kalp kapakçıklarım...
müzikler bana acılarından doğan,
hüzün kokularını taşıyor bil istedim...
ağlamanın binbir çeşidini gözlerime sorma,
kalbime sor.
yüzümü yüzüne yaklaşdırmaya korkuyorum,
oysa korkularımdan emin olmakdır senin yüzün.

emin olamadığım bir zamanın,
tik takları arasında sallanan bir yelkovan yüreğim...

emin olunmayan bir aşka kim düşmek ister ki?

oysa aşk düşülmesi en zararsız istekmidir acaba?
yada
en hasar bırakan istek mi?

insanın kalbiyle şavaşmasıdır aşkın kesin tanımını bulmaya çalışmak.
kendini bir türlü bulamamışlığım var,bu kesin.

Gitmediğim şehirlerde,dinlemediğim müzikler kadar güzelsin sevgili...
merakla istenilen,
iştahla yaşanması gereken.

kalbimin,
benliğimin sahibi sevgili.
seninle konuşmak geçiyor bugece içimden katar katar,
üstelikde yanımda yöremde yokken,
yüzüne hasret,
adına yasakken...
üzgünlüğüm şimdilerde,yoğun bir kedere döndü sanırım.
aşkımda başarısızlığımdan olsa gerek,
yüzüm yok,yüzyüze ve söz söze gelmeyi hayalde bile...
ellerim boşlukda sallanan birçift yaprak şimdilerde,
yokluğunun rüzgarlarıyla durmadan hüzünle sallanan...
tüm şarkılar yarım kalsın bugece,
nakaratlarını hüzünlere boğun..
madem ben hüzünlerle doluyum bugece,
içimde dışımda kimse
kimse bana dair kalmasın..
ah sevgili,
adını bile aklımdam geçirmiyorum,
yüzüm yok diye...
sonu bitmesin bugece bu şiirin.
sonlardan hiç hoşlanmam herkez bilsin.
yokluğun,varlığıma armağan olsun sevgili.
gündüzlerimin,gecelerime meze olduğu gibi...


anlamsızlıkların içinde bir kalple,
karanlık geceye bakıyorum şuan.
ayaklarım zemin arıyor,
ruhum tutunacak bir ruh bu gece...brn