Kabuk bağlamış gözlerim
Onu canlandıracak
Bir damla gözyaşına hasret

Kirletilmiş dünyanın
Hangi sahnesi
Kaçıncı perdesinde oynuyoruz hâlâ
Siz yazmaktan bıkmadınız
Ben de oynamaktan

Yaş otuz beş yolun yarısı demiş ya
Şair;
Geldik te geçiyoruz bile
Bu neyin kafası
Hâlâ bu neyin çabası

Sabır dediniz ya hep
Taş olsa çatlar diye
Bir taş olamayıp
Çatlayamamışken henüz
Bu neyin kafası
Hâlâ neyin çabası

Benim zamanımın
Akrebi,yelkovanı yok artık
Avare,deli başlar gibi
Kovalanbaç oynarken
İsimlerini unuttum hafızamda
Zaman mefhumu yok
Yok artık kafamda

Köpekler gibi eşinip
Kazdığım çukurlara
Gömüyorum bütün kederlerimi
Yeter artık
Vermeyin fazlasını
Eşinecek yer,
Gömülecek keder
Kalmadı,kalmadı artık

Yaş yerini gösterirken zamanda
Ruh ikiye katladı çoktan
Vurduğunuz depremlerle
Enkazın altında kalmış benim
Molozlarla savaşırken
Bu neyin kafasıı
Söyleyin neyin çabası

Taşlaşmış bedenim
Kuru toprağa hasret
Pişmanlık çemberinden
Geçmeyin,
Geçmeyin artık...