2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
719
Okunma
Kan ter içinde uyandım,
Yine bu sabah,kaçarcasına
O,senli düşten.
Hani;
sabahları dolaştığımız,
Kırların,serinliğinde gibi,
Ürperdi içim.
Sabahın,alaca karanlığında,
Yolunu kaybetmiş,
Bir uyur gezer gibi,
Martı çığlıklarına karıştı,
Kumsalda yürürken,
Ayak seslerim.
Şimdi yine,
Sürgünündeyim,düşlerimin.
Yaşadıklarımın,
Sanki tortusu düşlerim.
Bizdik,açmayı bekleyen,
Kiraz dalında,
İki tomurcuk misali.
Bahar bitti !
Yaz geçti !
Mevsim artık sonbahar !
Yanardağımın külleri,artık soğudu.
Kırk yıllık,hatırı kalmadı,
Artık,acı kahvelerin.
Onarılamaz, aramızdaki köprüler.
Oysa bizimdi hepsi,
Bizimdi,sert esen rüzgarlar,
Uğuldayan deniz,
Martı çığlıkları,
Ve bestelenmiş bütün aşk şarkıları.
Deniz durdu,
Şarkılar sustu,
Durdu rüzgarlar,
Ve...düş bitti.
Tuğal KÖSEMEN
Cevap Yaz