kıyısından baktım gözlerimin sana
ve kirpiklerimin ucundan akıttım kör olası sevdamı
hangi yöne dönsem semazen gibi
bir sana biat etti bebeği gözümün



çiçek özlerinden alıp kokunu, dokunu
efsununda yittim hep o mistik raihanın
an kayıptı her seferinde
saatler iflasın eşiğinde
ve ben öyle meftun, öyle tutuklu
asırlık bir ninninin süt kesmiş sinesinde



vesvesesiz bir sevişmenin fotoğrafına b’akmak gibi
öyle dingin, öyle asude
ve öyle ateşli yüreğim



sevmek bir kuşun kanadında
bir yıldızın ışığında
bir ay tutulmasında
ya da gökyüzünün
yeryüzüne ağladığı o en çılgın zamanda
seni sadece seni...



seni sadece seni
eksik kelimelerin arasında aramak
suskun bir alfabenin en sessiz harfleriyle yazmak
ve gitmek senden defalarca
her defasında yine sana döneceğini bilerek rotamın
çizmek her defasında yeni bir ülkenin haritasını
içine avuçlarının



sen benden gittin de be adam
bi sor bakalım
ben senden gidebildim mi diye?
işte o anlamsız geri dönüşlerin var ya
hep bu yüzden bebeğim
gittiğin her yere
beni de götürüyorsun
sadece bil istedim...











01:30/25.03.2015/Sev_tap