Poyraz eser, gün ağarır.
Sebep arama kuşlara,
Onlarda bilir uçmayı.
Gelecek günler, bahara dönecek,
Süt beyaz bir deniz, sessiz bir dalga.


Üstüne gitmeyin onların,
Sevecekse sever, uzatmayın.
Çam ağaçları, koskoca derya
Meşeleri hiç sorma, saçları bir başka
Kan kırmızı karanfil, billur damla


Hiç konuştun mu onunla?
Çok şey anlatır suspus hali
Neyse o çok güzel işte.
Menekşelerden bir kır çiçeği
Saf kokulu nergis, pembe bir gül


Çimenler gök kuşağıyla beraber
Yağmurlar da ağladı geçenlerde,
Kara buluta küsmüş.
Beyazlar kum tanesi kadar çok
Siyahlarda huzur verir bazen, karardığında


Tütün kadar güzeldi dumanı
Görsen ıslanırdı ceketin, o dağı
Nice kaya olurken yürekler,
O narindi tutardı her kancayı
Kor olurdu yakınca, sonra sarı pas


Sandallar oyuncağı, yelkenler rüzgarın.
Kim demiş o gülmez diye.
Bazen de ağlatır.
Hamsi besler kucağında.
Üzülür de bazen güneşten ayrılınca.


F. OKÇULAR