Çanakkale Boğazı’na doğru yol alırken;
O kocaman donanma,o kalabalık birlik
Anadoluda ilan edildi seferberlik
Öğretmeni koştu,çiftcisi işçisi koştu,
Hepsi er oldu,hepsi mehmet,hepsi mehmetcik,
Türküyle,davulla,zurnayla uğurlandılar
Anneyi babayı kardeşi, çocuğu eşi;
Bıraktılar ardında,yürüdüler cepheye
Zafere,Özgürlüğe,ölüme yürüdüler
Vatan sevgisi ile doluydu yürekleri
Korkusuzdu yiğitler,korkusuzdu yiğitler...

Seddülbahir’e varmıştı demirden kaleler
Yağmur gibi dökülüyordu gökten gülleler
Güçlüydü düşman ve çok kısıtlıydı imkanlar
Top yetişmiyordu,kısaydı topun menzili.
Toprak ağlıyordu,göğü sarıyordu duman..
Ve dumanın ardından karaya çıktı düşman,
Çoktan kazılmıştı toprak,kurulmuştu siper,
Bekliyordu Mehmet Çavuş,bekliyordu nefer...
Düşman görüldü namlılardan çıktı kurşunlar,
Mehmet Çavuşun silahı tutuldu,taş attı
Süngüyü taktı ve göğüs göğüse savaştı.
Aynı gün Yahya Çavuş Ve altmışsekiz yiğit;
Bozguna uğrattı;Altı düşman taburunu
Ve akşamına can verdiler oldular şehit
Vatan sevgisi ile doluydu yürekleri,
Korkusuzdu yiğitler,korkusuzdu yiğitler...

Gecenin karanlığında denizde bir gemi
Adı Nusrat,karanlık liman istikameti,
Saatler sonra mayına boyanıyor deniz
Ve yerine getiriyor görevi tertemiz.
Şafakla beraber düşman göründü ufukta
Seyitin sırtında tam iki yüz on beş okka
Tam isabet,yanıp tutuşuyor düşman hattı
Demir değdi demire,gemi denize battı..
Korktu düşman,korktu düşman,dahada korkmalı
Türk’ün can verdiği bu toprak Türk’ün vatanı...

Kılık kıyafet dokuyordu o narin eller
Sıhhiyeye katılıyordu;gencecik dilber
Yemekler yapılıyor,ulaşıyor cepheye
Kadınlar sayesinde can buluyordu nefer

Günler sonra enginde tekrar görüldü düşman.
Ve nefer cennet vatanında secdeye vardı,
Selam verdi sağına,soluna,vatanına
Hep birlikte açtılar ellerini mevlaya.
Kiminin son namazı,son dönüşü kıbleye
Kiminin son sözüydü;son ettiği duası
Dua;yaşamak değil,yaşatmakdı vatanı...
Vatan sevgisi ile doluydu yürekleri,
Korkusuzdu yiğitler,korkusuzdu yiğitler...
Toprak doluyordu kazılmış bütün siperler
Göğsünü siper ediyordu bütün neferler
Karşı cepheden el bombaları yağıyordu
İade ediyordu Bombacı Mehmet Çavuş
Bombaları bağrına basıyordu yiğidim
Kurşunları bağrına basıyordu yiğidim
Korkusuzca savaşıyordu şanlı şehidim

Arıburnuna çökerken anzak askerleri
Geldi yirmiyedinci alayın yiğitleri..
Kalabalık düşman,yeterli değil direniş..
Kopuyor el ayak,kol bacak tutmuyor dikiş..
Yardıma yetişiyor elli yedinci alay
Ve işte geliyor komutan Mustafa Kemal..
Taarruzu değil ölmeyi emretti Yarbay.
Tam dört dolunay battı geldi yine yeni ay
Çok canlar yandı çok yiğit kaybetmişti alay
Cephane yoksa süngü silah,süngü yoksa can
Vatan kurtarılamaz uğrunda savaşmadan...
Korktu düşman,korktu düşman,dahada korkmalı
Türk’ün can verdiği bu toprak Türk’ün vatanı...

Arıburnu,conkbayırı ve anafartalar;
Zaferi kucaklıyor ve kaçıyor düşmanlar
Anzaklar varamadı taarruz hedefine
Hiç kimse el uzatamaz türkün şerefine
Dalgalanıyor şehit kanıyla dolu sancak
Kimseye yar olmaz bu vatan türkündür ancak
Kimseye yar olmaz bu vatan türkündür ancak

Şehadet şerbetinden içmiş ey şanlı asker
Rahat uyu yerinde arşa erdi naaşın
Sayenizde denize döküldü gaddar düşler
Çanakkale,boğazına takıldı düşmanın
Çanakkale,boğazına takıldı düşmanın

# Mert KAPLAN