İçimde bir memleket ağlıyor anasının kuzusu
Kızlar geçiyor gözümün önünden iki dirhem bir cekirdek
Tanrının bile bana bakışı küsüyor sanki
Anlıyorum yüzünden...

Zarar ziyana uğruyor bütün var saydığım sermayem
Kalmıyor yarına umudumun hiç bir neşesi ...

Bitmez tükenmez bir düyün varken içimde
"ya nasip" diyen kısmet at/tan iniyor
Ermiyor muradına hiç bir arzum
her dilegim yarı belinden dönüyor...

Kursagımdan da geri gitmiyor ki unutayım...

İçimdeki sakin şehirlerin kurşun rengi gözleri
Uzun boylu dağların gereksiz kuruntusu gibi...
Bir el var ense kökümde
Ağrılarımın öfke nöbetini değiştiriyor
şakaklarımın yeni iyileşen,iyi huylarını bozuyor.

Eli kucağındadır degil mi gitmelerin
Ortalık birazdan ya sevinc yada gene derin bir sessizlik..

Seni düşününce yanımdan kos koca bir çınar agacı eksiliyor
Bir kabak fidanı gölgesine muhtaç oluyorum inan...

Adım atmaz bu bendeki korkular sen gidersin ve ben hep kendime kalırım
Fersah fersah açılırım denizlerin üstüne ve de dağların gölgesine düşerim

Ey tanrım birazda o günü birlik olmayan sevinçlerden ekseydin yüregime

Bir acı ağıt yakarken içimi bu gün güneş bile
Bir başka tutusturuyor sensizligin eteklerini...

Biliyorum anlamazsın ama farzet tim işte bir anda anladığını...

Yerde bir ben varım...gökte kudretli bir sen...

Gecenin üstüne kuşlar cekmeden karanlığı
Haydi yak sen güneşi de ısınalım
Yoksa bizim buralarda odun niyetine satılmaz insan gülüşleri..

Bir ben kalırım gene ellerine ey sevgili...!

ELIF EDENHAUSER