Yenildim ben anne…

Savaşmam gerektiğini anlatır/dın hep sen bana..

Yapamadım…

Gücümdün,

Önümde duran siperimdin sen benim..

Hani savaşmamız gerekiyordu..

Nerdesin sen anne…?





Hayat bana bir şey vermedi ki..

Seni neden sormadan

Benden ayırdı....

Benciliğini anlatmamışsın sen bana hayatın….





Of anne

Dediklerin kulağımda çınlıyor…

Vazgeçişlerin peşindeyim şimdiler de…

Ne için savaşmam gerektiğini bilemez oldum…





Ben senin için ,

sende benim için savaşıyorduk bu yolda…

Bir ekmek kavgamız vardı ,

Birde bizi ayakta tutabilen sevgimiz…

Sensiz yürümüyor ekmek teknesi,

Senin sevgin olmadan olmuyor be anne






Güneş doğmuyor …

Karanlığın içinde koşup seni arıyorum

Tek ışık yok burada …

Benim tek ışığım vardı,

Oda sendin…

Şimdi anlıyorum benden çok uzakta olduğunu..

Gelemiyorsun yavruna..







Sen gelemiyorsan YAVRUNA…

Hayata rest çekip..

Ben geliyorum sana…