Bir ucu çoraktır, bir ucu orman
Her iki âleme varıyor köprü
Akıl sır ermeyen bir garip harman
Çer çöpü mahsule karıyor köprü

Bir tarafta garbın onmaz yangısı
Bir tarafta şarkın kadim döngüsü
Düşmeden ortada kaldı hangisi?
Gelene geçene soruyor köprü

Yolcu var ağıtlı; dert ona reva
Yolcu var; dilinde pelesenk neva
Şahsına münhasır, meçhul ihtiva…
Formüle damgayı vuruyor köprü

Afet-i devrandı çok beyinsize
Cennet-i âlâydı gafil dinsize
Mezar oldu nice sağır, dilsize
Zillet batağında buruyor köprü

Hak için yaşayıp Hakk’ı rab bilen
İmanla, nefsinden benliği silen
Zahitleri vardı şuurla ölen
Onları özlemle arıyor köprü

Ecele bir çare bulamadı fen
Ne sultanlar geçti; mülkü ak kefen
Servetle lebalep dolsa da küfen
Ne çare; el koyup kırıyor köprü

Cezbesine kanan olur pervane
İkbal isteyene fani bir hane
Konup göçenlere misafirhane
Kıyamete kadar duruyor köprü

Mücella Pakdemir