Gün geçmiyor ki nefis üzerinden hesaplar yapılıyor
Ve kendimizi dünyaya kilitlemeye çalışıyoruz
Gönlümüzün perdesini kaldırıp,bakamadık ötelere
Hayatın kulağına fısıldayıp, kendimizle avutuyoruz

Hayatı görünenden ibaret saymak ne safdilliktir
Bu dünyanın çekiliyor olması da,ötelerin kırıntısı
Ateşi gül bahçesine çeviren iman ve teslimiyettir
Gün gelir birleşir noktalar geride izler ve ayrıntısı

Sorgula kendini gönül, yüreğin sesinden
Her ölüm çukurundan küllerinden doğmayı
Ve samimiyeti öğrenmek nebevi nefesinden
Bir başka ulvi âlemdede ölümsüz olmayı

Ey gecenin ruhaniyetine inanıp ta ayağa kalkan
Kalbinin sesine kulak verip ötelere yol arayan
Aç gönül penceresini öte aşkınla pişip yansın
Aç, Allah’ın en güzel şekilde yarattığı insansın

Gördüm ve izledim o ölüm çukurunu
İnsanın sırtının yere geldiği yer
Ah!o dünyevi lezzetler aldatmasın ruhunu
Ölmeden önce öl ve nefsini yere ser

Kır zihnindeki ve ruhundaki zincirlerini kırabildiğin ölçüde
Bölebiliyor musun uykunu, hem gecenin bir vaktinde!
Üstünlük imandadır ve yürekler imanla olgunlaşır
Tutun, tutun vahyin kulpuna ve yürü sonsuz selamete.
Yusuf Erdoğan