sen hiç gitmemiş olsaydın
ben de seni ömrüm gibi yaşardım...

keşke kıymet nedir bilseydin
sınır tanımadan sevebilseydin
keşke engel koymasaydın yüreğine
acıtmasaydın bu kadar...

hep yanıldım
daha doğrusu yanılttın
ben incinirken anlayamadın
sustum, sabrettim, bekledim...
hep biraz daha yandım
yandıkça kahroldum
yine de sustum
bilemedin suskunluğumu...

söyler misin?
ben aşka ömrümü adadım da ne oldu
savurdun üzerime küllerini, yine kayboldun...

ve...
sevgi denilen şey;
bu kadar ucuz ve onursuz muydu?
ya da onurumuz kadar mıydı büyüklüğü
o büyüklük ansızın bir vedaya sığabilicek kadar küçük müydü?
yaşanılan sevdalar bir gün çekip gitmekse
bunu fazlasıyla başardın
helal olsun !

bir zamanlar
’’canımdan ötesin’’ diyen o diller
şimdi nerede...
hani terketmek yoktu
hani severken sevdiğimizi üzmezdik
ve bu kadar da basit değildi yok sayıp gitmeler...

yoksa sevgin mi bitti !

hem de öyle bir gittin ki
ardına bile bakmadan
sende vurdun ya giderken / canın sağ olsun

ki;
hiçbir sebeb yok zannederken
yönünü şaşıran deli poyrazlar gibi estin,
önce savurdun
sonra da gittin...
hani nerede o masum sevgin
ve nerede ellerin
sen de yüreğimi söktün ya
aşk olsun !!


Polat Tek
10.03.2015
Karakalem çalışması...