KARGÜLÜ

Sev Kargülü sev O’nu, sevgidir adı Hak’kın
Kullar ancak severse Rahman’a olur yakın
Vehm insanı çürütür, vehme kapılma sakın
Yürü yolun aydınlık, gönül gözün nur olsun

Saklama gülüşlerin yere yeksen açılsın
Mutluluk incileri muhabbetle saçılsın
İlahi aşk vuslatın, yudum yudum içilsin
Allah için çağlayan, Pınar’ların gür olsun

Gidenlerle uğraşıp sitem etme bahtına
Unutma ki kimsenin eli ermez tahtına
Bir ömür boyu sadık kalmalısın ahtına
Dileğim şu Kargülü, hayat çizgin ar olsun

Acıları büyütme,dert dermandır derdine
Rabbim çareyi sunar sevdiği her ferdine
Sıdk ile tutun bacım kulların en Merd’ine
Hak bildiğin savaşta seninle nefer olsun

Kalp iklimin poyraza sakın yenik düşmesin
Dost bildiğin nadanlar, yüreğini deşmesin
Arkanı döndüklerin, kör kuyular eşmesin (!)
İki cihan kardeşin, siper olsun sur olsun

Dikkat buyur Abla can, tuzaklar örülecek
Hafızanda olmayan, uzaklar görülecek
Önüne ne değerli cevherler sürülecek
İşte o an Rahman’ın, emri sana yar olsun

Türlü hengamesiyle, nakış nakıştır hayat
Hak olan asil durur, gerisi ise heyhat
Elde , dilde , olmalı, itikat ve ihtiyat
Secdegâhın son durak, varacağın yer olsun