ayaz değdi mısralarıma
sözcükler gecenin karanlığında gezinirken
endülüs rakkaselerinin kıvraklığını taşıyordu
betimsiz ruh halleriyle insanlar
tufan benim ne umruma
bir çay bir sigara
üçbeş kelimeden ibaret bu dünya

urbalar değişik bakışlar aynı
soğuk yine soğuk kışlar aynı
aynı gökkubbenin altındayız
tanrılar farklı yakarışlar aynı

düzde yokuş zahmeti çeken gafil
her renkte ne çok insan serme sefil
yaşamak denen kurgu bozan fiil
kollarda yokluğu sarışlar aynı

lisanlar değişik, gözyaşı billurdan
bıktım sabır dileyen ilahi kitaplardan
farkımız yokken kafesteki kuşlardan
anladım ben-i ademe varışlar aynı

bu ne bencillik elimizden güneşi mi alacaklar
evren yok olacakmış bunlar nerede kalacaklar
ataları tahtta gezerdi, bunlarda toprak olacaklar
çağlar geçti bu anlamsız yarışlar aynı

ali rıfat arku
10/03/2015
istanbul