çıldırmanın 38. evresinde
son ayak sesine kulak kesildi
yalnızlığının çevresine
yarım bir daire çizdi
masallardan aşırdığı iyilik perisine
araladı hayatının son sayfasını
eprim bir özlemle
apar topar
zihninden sekenleri toplamaya çalıştı
’yaşasın imkansızlık’ dökülürken dilinden
hıçkıra hıçkıra ağladığına şahidim.
tövbelerini
azat edercesine
bir bir parçalıyordu
günahlarımız.
söylenilenlerden daha temizdi
elleri.
iç yasalarına göre yaşadı
intibak etmesek, fark edebilirdik
belki...

sobelenmesi değil tuhaf olan
elma veyahut armut dediğimiz de
dışarı fırlaması.


bizler hep gerçeği ararken
yalanlara inanmayı seçtik.

’ölüler de sarhoş olur’ diyerek
mısralarının uçkurunu çözdü
insanlığına ihanet edemeyeceğini anladığında
son kurşunu kendine sakladı
çıldırmanın 38. evresinde..