tersine yürüsem sanki iyi işleyecek zaman
çeksem kurmaca horozun kuyruğundan
cümle çiçekleri doldursam dizelere
bir kızın gözlerinden menekşe alıp
yaprağın özünü sağsam
ineğin memesinden süt sağar gibi
bir süt helkesine,bir toprağa fışkırsam
bir de süt sağan kadına


gözyaşlarımı eksem toprağa
gül biter mi?
sepetimde bembeyaz bakış
seviyor düşleri papatyanın
elmanın kızaran yüzü, pembe çiçeği
dalsam uçuk kaçık düşlere


koşsam sokaklarda alabildiğince özgür
şarkılar yapsam kendi dilimde, söylesem
duysam sabah güvercinlerinin gı gu gı sesini
göklerimde güneş teni
ağarsa dağlarımın
yürüsem
ince yorgun yolları


koşsam en doruklara
kapatsam solgun uçurumları
at gözlüklerini çıkarsam insanların
bozsam ezberleri, töreleri, ahları
gülücük eklesem dudağına herkesin
yırtsam parçalasam eski yüzleri


bir çiçek de ben olsam
ince yüzünü güneşe dönen
derinliklerde bile soluğu hissedilen
ayaza alışık yapraklarını
ısıtan, renklendiren, sevdayla esen
şarkılar söyleyerek okşasa rüzgâr
savursa saçlarımı
yeni düşlerle


ellerimden tutsa aşk, tutsam ellerinden
gülümsese çocuk yüzüm, yüzün
tersine sürsem atları
oğulları kızları
dursa eski makina
düzen
o zihinleri bulandıran
faşist zincirleriyle dağları
yolları, insanları bağlayan

susmam
söylerim bildiğim şarkıları!..




09. 03, 2015 / Nazik Gülünay