ki... bana bıraksalar beni kendi halime
adımlarımı tek tek çekerim eylülün pençesinden



şimdi ben!
yine beyaz bir sayfaya yaslıyorum kendimi
sen sukunetinin içinde yeni günahlar biriktirdikce
istersen gel gel de tek bir kurşuna teslim et yüreğimi
yeter ki gözlerinde ki güneş çekilmesin gözlerimden



ki her sabah vakitsiz kundaklanır benim umutlarım
sevda çıkmazlarında mecalsiz ümitlerim yiter sessizce
ve sen inadına göğsünde ki o sevdanla gel bana
kurduğun her cümlede anılarımızı bir bir eskitmeden



ben zaten!
sensiz pamuk ipliğine bağladığın bir hayatı yaşıyorum
sen sustukca çoğalıyor içimde ki çehennemler



gel namlularımızdan barut kokularını atalım artık
sen de bilirsin ki dar sokaklara sığmaz büyük sevgiler
sen ki gel de sar sarmala yeniden baştan sona beni
ve hatta birazda uyut düşlerimizi sesinin o ahenginde



şimdi ben... kayalıkları esir almış deli bir militanım
küfrediyorum yokluğuna sicili bozuk bütün kelimelerimle
ve yüreğimde sadece tek bir düşe yer bırakıyorum
ve bıraksam diyorum bedenimi denizin en derin yerine



bil ki... ben her kedere belki boyun eğerim de
istemem yar çekilmesin gözlerim gözlerinin menzilinden



bak bizim buralarda önce beyazlar kirleniyor gör sende
sisli günlerin içinden çocukluğum geçerken sessizce
ve kefenini herkes kendi koynunda taşıyorken gizlice
eylül bende bir başka kanıyor olmadığın her nefesimde



ve sen yoksun işte
ben beyaz bir sayfaya yasladım yine yüreğimi
şimdi isyan ediyorum bütün mesafelere
ve ...kahrediyorum sensizliğime




ay/su