KALEM İLE DERTLEŞİ
Yazma Kalem, dur!
Önce insan dediğin okumayı öğrensin,
İzin ver,
Çekip gitsin gönlümdeki dizeler,
Karışsın toprağa, meçhule gömülsün
İçi sevda yüklü, aşk filizi heceler.

Olmaz diyorlar ya,
Varsın olmasın kabri yüreğimde
Ölmüş dizelerin
Bilmiyorlar özü Hak’ta
Arama başka yerde
Sende doğan hecelerin.

Yazma,
Yazma kalem!
Donsun damarlarında mürekkep akmasın,
Dönmesin kağıt üstünde dilin, anlatmasın.
Sarmaya çalışma yaramı,
Bırak kanasın,
Yarama dokunan kan taşı
Kana boyansın.

Dinleme!
Varsın yüreğim seni zorlasın,
Kanma gözümden akan yaşa,
Dize dize, satır satır ağlasın,
Biliyorum
Nefsim bir hayalin peşinde
Kalbim bunu anlasın,
Yazma kalem, Dur!
Bugün kağıtlar bakir, dizeler yetim kalsın.
Şiire hayat kelimelerle değil,
Ruhum gözyaşımla yıkansın,

Dinle kalem,
Sen mezarımda dikili taş,
Kağıt, Sen de kefensin.
Bırak varlığım,
Sahipsiz bir şiire gömülsün,
Üzerime düz yazılar örtülsün,
Hak’tan gelen için,
Hakk’a giden için,
Her paragrafta İhlas,
Her mısrada Fatihalar okunsun.
MEHMET SİNAN
SAMSUN.2012