ÖLÜMSEME
İnanamazsın Sevgili,
Kaç kez,
İnan hem de kaç kez
Yakaladım,
Yalnızdık.
Bir ben, bir de O!
Bütün servetimi,
Ne isterse,
Gördüğü, göremediği
Serdim avuçlarına,
Olsun dedim,
Senin olsun.
Amma ,
Bırakacak,
Peşimden
Gelmeyeceksin bir daha,
Çağırmayacaksın adımı.

Güldü,
Olmaz dedi.
Hem ben değil, sensin gelen ardımdan,
Sensin çağıran adımı.
Hem baksana:
Ne erken,
Ne de geçtir gelişim
Hatta zamanıdır sana göre ayrılık,
Bana göre kavuşmanın.
Hem, biliyorsun
Ölüm dedi benim adım,
Kimine göre son,
Kimine göre başlangıç.
Vaktim yok benim,
Ne de ihtiyacım verdiklerine.
Haydi dedi, haydi!
Güldü, soğuktu,
Gözlerine baktım,
Yaşadıklarım, yaşayamadıklarım
Akıp geçti.
Uzanıp dokundu
İçim ürperdi,
Kanı çekildi damarlarımın
Acı bir tebessüm çöktü dudaklarıma.
Elveda sevgili
Elveda.
Galiba ben öldüm.

Dedimya yalnızdık,
Neyim varsa demiştim,
Vermiştim.
Oysa O’nun olan bendim,
Beni istemişti benden,
Bilememiştim.

Ey Sevgili,
Ey kalp çarpıntım,
Son bir kez öp beni,
Korkma soğuktur diye tenim.
Tut ellerimi, tut.
Son birkez oku dudaklarımdan beni,
Ben Öldüm, öldüm ben Sevgili!
aN_KARA 17 aRA 017