KANAT ÇIRPARKEN

“Lâ ilâhe illallah” mührüyle Sen, arşta Sen
Her zaman ve zeminde, sonda ve hem başta Sen

Âh aşkla söylüyorum; “bir ortağın, yok eşin”
Hiç aksi olmadı hiç aldatmadı güneşin!

Uçan bir kuşum güya, ufkumda başka âlem
Hayâli fersah fersah, sürgün olmak mes’elem

Hep bir oluş içinde, bir süreğenlik malûm
Geçmişten geleceğe, uyum içinde uyum

Sanki tüm zamanları, sarp yokuşları aştım
Özlenen bütün vuslat diyarları dolaştım

Her şeyde ayrı murad, saatlerde uğraş var
Ân, gün, hafta, ay ve yıllar da telaş var

Gecelere karanlık hem sabaha düşer tan
Denizlerde o tılsım, maviyle hep kaynaşan

İfşası bak dilinde, bütün ışıkları yak
İşte toptan gizlerin, bileni ’Cenab-ı Hak’

Hıncahınç bir akışta, yıldızlar alay alay
Hilâl şeklinde gelir ay hem bazen dolunay

Gökkuşağı ısrarla, ayrı hünerleriyle
Hem rengarenk bir resim çiziyor elleriyle

Şehirlerde kargaşa, yığın yığın akım hep
Kim bilir hep beraber, toplu sefere sebep

İklimlerde döngüler, mevsimler sıra sıra
Mahşeri bir nizamı andırıyor manzara

Şu sözde aşılmayan, azametli şu dağlar
Eğilir utancından, yarın diz çöker ağlar

Neden verilmiş bunca ah sırnaşık mâlumat
Öncesi, sonrasıyla, hem bir çift konum hayat

Uzadıkça uzuyor, bu yolculuk ne âlâ
Habire çırpınır hem, hırçın tavrım pekâla

Ah vakit daralıyor bu kadar çok düğümle
Bir deveran içinde geçiyor gördüğümle

En nihayet bu sürgün, düşlerimle buluştu
Belli ki bir çıkar yol, belli ki kurtuluştu!

Ocak/2015

F. Selçuk Soylu