bu böyledir hep
yollar uzar da uzar önünde
kısalır ömrün
bitmez adımların

tükürürsün rüzgara karşı
yapışır yüzüne kendi zehrin
şu köşedeki hırsız kedi bile
mutludur senden çok sorsan
ağzındaki kıyıntısıyla



ey yağmur nereye yağıyorsun
bunca kuraklığını gönlümün
neden gidermiyorsun
ey güneş kime doğuyorsun
neden bir parça da aydınlanmıyor benim yüzüm?



böyledir hep bu
sorar dururuz lüzumsuz!
ve sorgusunda kayboluruz
kendi zifiri döngümüzün
oysa basittir aynaya bakmak
bakarken, sırlı tarafına akmak



küçük bir çocuk bağdaş kurmuş oturmuştur
önünde misketleri, bebekleri, topaçları
bir gülseniz
gülecektir o da size
hiç beklentisiz ve koşulsuz



tanrıları var kötülerin
bizimse sadece Allah korkumuz
vicdanımızda büyütüp
orada uyuttuğumuz



dişlerinin arasına sıkışmış hayatın masumluğumuz
kirlendim çok, kirlendik!
kırk tas su da arındırmıyor ruhumuzu
kibrimizin gözü kör
sevgilerimiz kızıl bir nehre akıp karışıyor



yazmazsam nefes alamayacağım
yazmazsam boğulacağım
yazmazsam öleceğim
-yaz o zaman Allah belanı versin!



çok ne demek biliyor musun ey yar
ya özlemek?
yazdıkça çoğalan
ve büyüyen bir sızıyım
beni okuyan herkese b’ulaşıyorum!
karanfil kokusu bu…










07.03.2015/Sev_tap