Ben seni hani hep beklenen kişi sanmıştım
Hani umutlar tam tükendiğinde
Artık bir çaren kalmadığında
Tam hayattan kopmak üzere iken
Gelen ve geldiğinde hayata bağlayan o kişi sanmıştım

Gözlerin güneşi hatırlatıyordu bana
Öylesine ışıl ışıl işte
Beni karanlıktan aydınlığa çıkaran
Sözlerin ab - ı hayat gibiydi sanki
Can veren yaşam bağışlayan

Şimdi düşünüyorum da aldanmışım
O güzel sözlerine kanmışım
Ben zaten daha doğar iken yanmışım
Git artık git kendini çok sevdirmeden
Terk eyle beni yine karanlıklara

Beni benimle bırak ey insan
Beni dertlerimle baş başa bırak
Bırak ki ders alayım kendimden
Bırak ki göreyim hatalarımı

Ben nerede yanlış yaptım demiyorum artık
Çünkü biliyorum en büyük yanlışımı
Gönül kapılarımı açtığım gün en büyük hatayı yaptığımı
Biliyorum artık

Yok mudur çaresi
Vardır elbet illa ki
Eğer ki bir gün kimseyi sevmez isem
Belki bir gün güvenmemeyi öğrenir isem
İşte o gün ben ben olurum
İşte asıl o gün ben var olurum