Beyaz bir sayfanın yapraklarına bırakıyorum
düşüncelerimi
kalemim gezinirken sayfalarda
bir kadının dokunuşları gibi naif
yetmez yazmaya bütün bunlar,
dalgalar;
nasıl her fırtınadan sonra
ulaşırsa koylara
kelam kendini bulur
her sancıdan sonra
Beyaz bir sayfanın yapraklarına bırakıyorum
kendimi
mengene de sıkışmış duygular
zincirlerini koparıyor,
bırakıyor beyazın saflığına
bakire kız gibi gezinirken kalem
hiç bir şey bırakmıyor
akla - kara arasına


Beyaz bir sayfanın yapraklarına bırakıyorum
sevdamı
hayallerin gölgesinde kalmış,
sakıncalı...
Marazlı bir çocuğun kısık sesinden aldım,
açlığın pençesinde boğuşan afrikalıdan,
Filistinli bir çocuğun düşlerinden çaldım
Suriyeli yetimin bakışlarından,
sevdayı...
ve arakan!
Mısır,ırak, afganistan her köşe zindan
her köşe kan!

Sevda demişsem zannetmeyin
gönül işi,
başka bir şey benimkisi
kutsal bir davanın
çözülemeyen kördüğümü


Beyaz bir sayfanın yapraklarına bırakıyorum
ümitlerimi
toprağa gömüp kasvetimi
mutlu çocuk yüzleri çiziyorum
ve gülümseyen anneleri...
umutlarımdan uçurtmalar yapıp
gökyüzüne bırakıyorum
mutluktan raksediyor kalemim
dokunamıyorum sayfalara
Öylece bakıyorum...


gölge düşmesin diye mutluluğa
uçurtmak istiyorum, meleklerin dualarına

Ayşe Turgut Pınarbaşı
6mayıs: 03:03