Gecenin zifirindeyim
Gel gitler yaşıyor bedenim
korktuğumdan değil ürkekliğim
aslında en çok sevdiğim
gecenin koynundaki halim

korktuğum kendi karanlığım
her gece gördüğüm düşler
karabasan olup çöküyor üstüme
yalpalıyorum yürüdüğüm yollarda
tutunmak istiyorum
yoksun!
uzaklara dalıyor gözlerim
taa uzaklara!
düşünce tutan eller vardı yanıbaşımda
hayıflanıyorum...
hem varlar hem yoklar;
halüsünasyonlar mı görüyorum ne?
neden ellerim havada
varsınız biliyorum,
neden ses vermiyorsunuz çığlıklarıma

Beynimde soru şimşekleri
nedenler, niçinler,sorular sorular!
.....?
Her yer soğuk, duvar gibi
yalnızlaşınca böyle oluyor demek
üşüyorum; hem de çok
dostumun ellerine bakıyorum tutmak için,
yok!

Sonra, karanlığıma dönüyorum bir kez daha
Ey kalbimin sahibi!
affedermisin beni?
Ey sönmeyen ziya!
bırakma ellerimi
]