38
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2370
Okunma

derbeder bir bulutum
yüreğinin rüzgarıyla sürüklenen
gidişinin kederinden
baruta dönüyor rengim
patlıyor sağanak
esmer saçlarım perde yüzüme
kimse görmüyor ağladığımı
kentin bütün ışıkları sönmüş
alabildiğine suskun
yorgun
nereye gitsem sana uzuyor yollarım
imlerim yitik
silik düşlerim
yalnızlığın ıssız melankolisi
çoğalıyor
sarıyor
bütün evreni
yoksul
kahır dolu akşamlar
akrep ve yelkovan
kayıp gidiyor avuçlarımdan
bu şehir içine sindiriyor yokluğunu
ama ben;
ama ben her gün öğreniyorum
sensiz günlerin zakkum içmek olduğunu...
AA