kafamın içi civit çarşısı,
hikayesi yarım insanlarla etrafı örülü bir yaşam benimkisi.
üstelikde hikayem tamam demediğim bir yaşamda.
sokak köpeklerine öykünen bir benlikle,
içgüdülerime dizgin takmakla meşgulken.
beyin içi duvarlarıma vuran kelimeleri,
bir bir yok etmeye çalışan nafile istemlerim...
kaç gecenin sabahına gebeyse yaşamım artık,
görülecek gün sayısı kadar keder yüklü içim..
bakışlarım hüzün bulutları,
ömrüme gelecek olanın özlemi içersinde,ömrüm.
ellerim yetim bir çocuğun elleri kadar kırılgan,
gözlerim arıyor gecenin karanlığında,ışığını...
kalbim kendi sesinin yabancısı artık.
dünyaya el yordamıyla dokunuyor isteklerim...
olmıyacak olanları,
olacak olanlarla takas etmek ne güzel olurdu.
adil olurdu tüm sevgilerim için...
gidemediğim insanlarla,
gelemeyen insanların hayaletleri dolu geceler.
anla artık diyebileceğim bir kalp yok ki karşımda,
geriye ileri adımlarım yok...
kırılmış yerler var içimde,
batıyor,
acıyor....
azabım kalbimin yükü,
sesim benden başkasına ulaşmıyor artık...
gurur denilen kilitlerle kilitli tüm kapılar...
içimden bağırıyorum,
sesimi duyuramıyorum....
dünya denilen oyunu oynuyorum.
ardımda ölüler,ölecek olanlar,
içimde ölen bir ruh taşıyorum....
kim benim neyim,
ben kendimin neresindeyim,
bilmiyorum.......brn