Kalemle, deftere yazmayla tükenmiyor içimdekiler,
off çekmeyle nefesim çoğalmıyor,
insanların arasına karışmak,
insan insanın yarasına derman demek,
içimdeki boşluğu doldurmuyor.
memleketimdeyim, gurbette gibi.
dünyadayım, arafta gibi.
özlemek içimde destan yazdı....
Hüzün eriyen bir mum,
ne bitmek biliyor,ne ışıklar şaçıyor.
evvelden sevmenin hertürünü bilen kalbim,
şimdi uzaklardan bakıyor...

dünya alem yaşıyor,
yada yaşadığını sanıyor.
bende o hisde öleli yıl oldu...

gece gece ağlayan kalbime acıyan gözlerimle, ağlıyorum.
canımın sıkıntısı dünyaya sığmıyor.

ne kalbimden bir ses geliyor,
ne kalbime bir yerlerden bir ses değiyor...
yüreğim kömür karası,
yüreğim köz köz olmuş,
ne aradığını bilmeden,
garip bir kul gibi çırpınıyor.
yürek kuşum ha öldü ha ölecek...
dünya ağır geliyor,yük geliyor.
ölüm gecenin kapısını aralamış gözlerini süzüyor.

uzaklardan bakan birçift gözüm dünyaya...brn