Akşamdan önce varmalı sana
Karanlıktan önce
Geçmeden sen son dünyadan
Ey sevgili…
Ruhun yaşama çırpınışa kanat
Genç olduğunu bilmemek kadar
Zavallıdır ey aşk…
Ve şimdi
Özgürlüğe esir sevda sönüyorum sessizliğe
Bu son damlamalarıdır mürekkebin
İmdadına koşmaktan yorgun kelimelerin.
Tarih
Yazmasın beni kirli sayfalarına
Ben beyaz umutlarla doğdum karanlıkta
Cehennem yorgun kovmaktan
Küle döndü
Cennet sarhoş ki
Bilirim
Araf darmadağın beni görmekten.
Yaktığım bedenlerimin arifelerinden geçtim
Kaç bin evrenin varlığıdır
Bendeki Yusufların körkuyulardaki hayali
Ya seni
Seni savurduğum mevsimler
Götçümü benden sanırsın
Uykularımı unuttum sende
Rüyalarımı
Şimdi
Yıldızlar kayıp gidiyor
Sen son evrenimden.
Anıyorum seni
Arıyorum
Bu sonunda ağlıyorum…
Hem
Başlamadım ki.

Ficana Ağustos 2007