BİR KALBİM VAR


Bir kalbim var, belli değil hiç yeri
Alır beni, döner durur, başlar tur.
Her an bir köşeye atar minderi
Zannetmeyin sol yanımda oturur.



Sanki bir kelebek, bal yapan arı
’’Elveda’’ der yapmaz hiçbir uyarı.
Göğüs kafesimden çıkar dışarı
Bir çiçekle bir gülşene götürür.



Tek ayak yürürken yokluktan vara
Yavaş yavaş çeker bahse kumara
Okşar, sarar, vurur beni duvara
Hüzünden çıkarır, düşe batırır.



Bazen ceylan bazen aslan bazen at
Bazense kuş olur, takar bir kanat.
Bilseniz ne hain... Ne kadar fesat!
Kah toprakta kah bulutta yatırır.



Ne ağzı var ne ayağı ne eli
Ne sultandır ne derviştir ne veli.
Öldürseler iflah olmaz o deli!
Bir kalp nasıl sahibini yitirir?



Yüz canlıdır o yüzden ki vurulmaz
Coşkun akar bir kerecik durulmaz
Beni yorsa bile kendi yorulmaz
Anlamam ki, nasıl gücü yetirir?



Susuversem her halimi seziyor
Kaç senedir benden ayrı geziyor
Her fırsatta gururumu eziyor
Çok yaşamam bu kalp beni bitirir!



ELİF KESKİN KARABULUT..../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
SEN BENSİZ OLAMAZSIN.../ 15.04.2009

Şiirime nefesi ile can veren ’’ Ayşegül DİNÇBAŞ’ a ’’ teşekkürlerimle...