ARA BENİ

Saadete giderken şu boynum hep bükülür
Acelem var dedikçe bekletir sıra beni!
Sağımda yangın çıkar solumdan kül dökülür
Ne kandil ışık saçar ne yakar çıra beni!


Düşlerim düşüp gitti kan süzüldü rengarek
Baş ucuna konuldu sarı güllü bir çelenk.
Kainatı boyarken göğsümdeki pembe renk
Beyazlara sarsalar karalar kara beni!


Sırtıma yüklenirim nefrete göçüm gitmez
Vebalini ödesem katiyyen suçum bitmez.
Elimi uzatırım sarmaya gücüm yetmez
Yaralar da yaralar gördüğüm yara beni!


Git deseler kaçarım, gel deseler giderim
Kah yüke yük eklerim kah eksilir biterim.
Bu curcuna içinde kendimi kaybederim
Çekip tutar, silkeler bir kaç hatıra beni!


Dudağımdan çıkana kulaklarım yabancı
Haykırırsam geçer mi ciğerdeki şu sancı?
Kendini avuturken tek ben miyim yalancı,
En son cemre toprağa düşerse ara beni!


ELİF KESKİN KARABULUT..../ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
Elifce/ 20.11.2021 Sabah ezanından sonra yazmışım.