UMUDUN GÖZLERİ

Uzun zifiri geceler
Sardıkça kollarımızı
Beklentileri hüzne taşıyan
Bir gölgedir dünya kurulalı
Aydınlanamayan sırra

Karanlığa düşen düşler dalsa da derinlere
Her gecenin kapısı aralık durur sabaha
Kuyular kucak açar
İstenmeyen kör rüyalara
Beklentiler yürür
Her gün yeniden bir başka hülyaya

Umut saçar gülen güneş
Kimi gözden yoksun
Gangrenlik iç sancıya

Susamışlara su
Çirkini sevdirendir ahenk
Aşk yavaş yavaş gelir
Alevi kül, pas tutmuş yüreklere

Heyecan açar göz bebeklerini
Bahar anaçlığıyla
Çiçekler doğurur rengârenk
Her filiz ayrı can bulur

Unutulmuş melodiler ses olur
Dökülüverir dilden beste beste
Nişandır, işarettir
Yolu sevgiden gecen
Gurur damarını kesen gönüllere

Tamda bitti dediğin yerden
Sil baştan başlarsın
Umudun gözlerinden cennet akar
Sen olan her şeyi geri verir
Sen istemeden
Bin kere musallayı görse de
Yine, yeni, yeniden dirilirsin
Bakmasını bilirsen

Deniznas (S.E)