günaha fingirdeşiyor karanlık
aşıyor edepsizliğin mertebesini
sus pus olmuş şımarık bir rahibe
kendini kandırıyor edep ayağına yatarak

utanmadan diline dolamış bir Müslüman kadını karalıyor
saçı,başı kapalı diye
arsızca gülüyor bu ne hal
üzerindekileri düşünmeden
meryem ana’nın başının kapalı olduğunu bilmeden
avanak kahkahalar atıyor
Papaz martin,in eli gezinirken eteğinde

oysa çoktan yitirmiş bekâretini
bir yılbaşı gecesi Mesîh’i beklerken camda
bahçıvan çocuğun şevkine çanak tutarken
manastır’ı ortak ederken günaha

günaha fingirdeşiyor karanlık
dilinde zehir dökülen bir rahibenin itiraflarına şahit
içinde hiç dinmeyen Müslüman düşmanlığını getirken dile
içindeki iblise teslim olduğunu unutmuş,laflar çıkınca dilinde
hiç aklına gelmiyor şarap mahzeninde işlediği günahları
duadakları şehvetle gezinirken
bahçıvan çocuğun kızgın teninde

günah okşamış hep karanlık yüzyıllarca
o dağların eteğinde kurulu manastır’larda
çatlamış duvarları bile incilmiş
çoğu kez göz yumarken günah’lara


Mehmet Kılıçel